สมัยเรียนไม่ค่อยหลับ ค่อยนอน นั่งทำงาน(เรียน)หามรุ่ง หามค่ำ พอจบมาใหม่ๆ ก็ยังคงทำงานโน้นนี่ จนสว่างคาตา ก็หลายๆครั้ง ผ่านมาไม่เท่าไหร่ไวเหมือนโกหก เดี๋ยวนี้ แค่จะให้พ้น ห้าทุ่ม นี่ยังยาก แบบล้มแล้ว ล้มอีก เดี๋ยวนี้เลยไม่ค่อยได้รับงานมาทำจนมากมายนัก มันไม่ไหว(สังขารน่ะ) ใช่ว่าเงินทองไม่อยากจะได้นะ
นึกถึงพี่หนาน สมัยเรียน จนถึง ทำงาน ได้เที่ยวเล่น พักพิง พึ่งพา กับแกไปบ่อยๆ นิสัยง่ายๆ อะไรดีไม่ดี พี่เล่นยิ้ม อย่างเดียว ไม่เคยโกรธใคร เรียกว่าใครทำให้แก โกรธล่ะ มันต้องเลวได้ที่หนึ่งจริงๆ พี่หนานทำงานอย่างเดียว จนลืม มีเมีย กว่าจะรู้ตัวก็ปาเข้าไปสี่สิบกว่าๆกลางๆ แต่งปุ๊บก็มีลูกปั๊บ กลัวไม่ทันใช้ แล้ว ก็ไม่ทันจริงๆ !!!
เวลาพี่หนานกินเหล้า เวลาเมาได้ที่ พี่จะร้องอยู่เพลงเดียว โอ้...ละหนอ ดวงเดือนเอย พี่มาเว้า รักเจ้าสาว คำดวง โอ้...ดึกแล้วหนอ พี่ขอลาล่วง อกพี่เป็นห่วงรัก เจ้าดวงเดือนเอย "ลาวดวงเดือน" ไม่รู้ฝังใจอะไรนักหนา ไม่เคยถาม รู้ๆกันว่าร้องเมื่อไร นั่น แกเมาได้ที่แล้ว ช่วงหลังๆนานๆจะร้องที่นึง แบบว่าไม่ดื่มหนักเหมือนเก่า ระวังตัว เป็นความดัน
ห่างกันมาสักพัก ต่างคน ต่างทำงาน ต่างชีวิตกันไป นานๆพี่จะโทรมาถามไถ่ นานๆ น้องจะโทรไปหาสักที หลายๆครั้ง ร่ำๆจะนัดเจอ แต่เป็นอันแคล้วกันไปเสียเรื่อย ไม่ว่ากัน
แล้วก็ไม่ได้นัดกันอีก จนมารู้ข่าว พี่หนาน "วูบ" ที่ทำงาน หลายคนช่วยกันส่งโรงพยาบาล แต่ไปถึงพี่แก ก็ไม่หายใจเสียแล้ว พี่หนาน ไปเสียแล้ว งานพี่น้องก็ไม่ได้ไป เพราะไม่รู้ ย้ายมาไกล ไม่มีคนส่งข่าว กว่าจะรู้ก็เลยมาค่อนเดือน เผาพี่กันไปแล้ว ได้แต่ใจหาย คิดถึงพี่คนดี ที่เตือนสติไว้หลายอย่าง และ เคยลุยไปด้วยกัน วีรกรรม วีรเวร เยอะ ไม่ขอกล่าวถึง(ให้เกียรติพี่หนานหน่อย)
รับรู้แค่เพียง พอพี่มีลูก พี่ก็ขยันมากขึ้น รับงานมาทำกลางคืนเสียมาก บ่อยเข้าร่างกายที่เป็นความดันอยู่แล้วเลยแสดงพิษสง เพียงแต่มันไม่มาแค่หยอกเอิน มันเอาจริงพี่เลยลาโลกไปก่อนวัยอันควร
ขออุทิศเนื้อที่ตรงนี้ให้กับ พี่หนาน น้องคนนี้จะจดจำพี่ไว้ตลอดไป และ ขอให้ดวงวิญญาณของพี่จงไปสู่สุขติ เถิด
เสียงเพลงแว่วมา
ขอลาแล้ว... เจ้าแก้วโกสุม พี่นี้รักเจ้าหนอ ขวัญตาเรียม
จะหาไหน มาเทียม โอ้...เจ้าดวงเดือนเอย
น่าจะมีเพลงประกอบ
ตอบลบฟังแล้วคิดถึงแกน่ะ และ กลัวแกคิดถึงตอบด้วย ให้แกไปดีก่อนล่ะกัน
ลบ