ที่ปลายพายุกระหน่ำนั่น ย่อมมีสายรุ้งเสมอ…
ท่ามกลางสภาวะที่ถาโถม ทั้งเรื่องราวภายนอกและภายในใจ
หลายๆคนมักจะอ่อนล้าโรยแรง กับสภาวะที่รุนแรงรุมเร้า
แต่ความจริงแล้ว ไม่ว่าพายุจะรุนแรงเพียงใด ก็ยังมีวันหยุด
ลมที่แรงเพียงใด….ก็จะมีวันเบา บางไป
ชีวิตคนเราก็เหมือนกัน บางทีเราจะรู้สึกว่าอะไรกันนักหนา เจอเรื่องโน้น เรื่องนี้ ไม่มีที่สิ้นสุด เรื่องคนที่บ้าน คนที่ทำงาน คนที่ไม่เคยเจอกัน ก็สามารถมาเป็นศัตรูกับเราได้ห มด เยอะแยะมากมาย และนอกจากจะมีเรื่องราวคับอกคับใจแล้ว ยังมีเรื่องที่ไม่คาดฝันอีก เช่น แฟนทิ้ง เงินหาย รถชน ทะเลาะกะเพื่อน โอ้ย…ฯลฯ สารพัดสารพัน
ข่าวดีคือ เราสามารถแก้ไขมันได้ทุกสิ่ง
ข่าวร้ายคือ สิ่งที่ผ่านไปแล้วเราแก้ไขมันไม่ได้
การนั่งกังวล หรือทุกข์ใจกับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว ก็เหมือนกับการตอกย้ำความเจ็บปวดให้กับตัวเอง มีแต่จะทำให้ตัวเองทุกข์ลงทุกวันๆ เพราะฉนั้นการจัดการกับสิ่งที่ ผ่านไปแล้ว และมันทำให้เราทุกข์ใจก็คือ ไม่ต้องทำอะไรกับมัน อยู่เฉยๆ แล้วกับคนที่เรารู้สึกว่าเขาต่าง ก็มารุมเร้าให้เราเร่าร้อน นั้นล่ะ? ก็ ต้องไม่ทำอะไรเหมือนกัน
หากจะบอกว่าก็แผ่เมตตาให้เขาสิ เรื่องทั้งหลายก็จะกลายเป็นดี แล้วสิ่งดีๆก็จะเกิดขึ้น สำหรับหลายๆคนคงทำยากสักนิดนึง เพราะว่าแค่จะมองหน้าเขาก็ยังจะยาก จะให้มาแผ่เมตตาให้มันมีความสุขคงทำไม่ได้ง่ายๆ แต่สุภาษิตจีนบทหนึ่งได้กล่าวว่า……
“ถ้าเป็นมิตรไม่ได้ ก็อย่าเป็นศัตรูก็แล้วกัน”
นั่นก็คือ แม้ว่าเราไม่สามารถทำใจยอมรับเขา ได้ ก็อย่าไปทำอะไรที่มันเกินเลย เช่น แก้แค้น นินทาว่าร้าย หรือทำให้เขาต้องเจ็บช้ำน้ำใจ เพราะทุกสิ่งนั้นมีผลปฏิกิริยาตอบสนองทั้งนั้น หมายถึงไม่ว่าเราจะทำไม่ดีกับเขา เท่าไร เราก็จะต้องได้รับผลเช่นนั้นเหมือน กัน
ดังนั้น…สำหรับท่านที่ไม่สามารถ ทำใจยอมรับเขา (ที่ทำให้เราเจ็บใจ หรือลำบากได้) เราก็วางอุเบกขา และยอมรับในวิบากกรรมของเรา และก้มหน้าก้มตาทำความดีต่อไป อย่าท้อ อย่าถอย อย่าหยุดการสร้างความดีของเราเด็ดขาด เพราะเราจะรู้ว่า… สักวันเวลาที่มันยากลำบากก็จะ ต้องมีวันผ่านพ้นไป
ความจริงแล้วการให้อภัยกลับกลาย เป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดประโยชน์ ต่อผู้ที่ให้อภัยเอง เพราะการให้อภัยคือการปลดปล่อยตนเองจากซากอดีตที่เจ็บปวด เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ เพื่อที่จะช่วยกันปลดปล่อยความ เคืองแค้นที่ยังฝังใจ เพื่อให้จิตใจได้รับอิสรภาพและเกิดความสุขสงบทางใจ
การที่จะให้อภัยแก่บุคคลผู้ที่ เคย ทำให้เราเจ็บปวด แม่ชีเทราซาสอนว่า
“เพื่อที่จะให้อภัยใครบางคนที่ ทำให้เราปวดร้าว เพื่อที่จะเริ่มต้นใหม่กับผู้ที่เคยทำให้เราผิดหวัง เพื่อที่จะคงความเสียสละไว้แม้ เคยถูกหลอกลวง เหล่านี้แม้หากจะเจ็บปวด แต่เป็นการให้อภัยและเป็นรักที่ปราศจากความเห็นแก่ตัว"
ขอเพียงทำใจนิ่งๆ…
“หากเกิดเรื่องหรือปัญหาขึ้น ให้ทำใจนิ่งๆ แล้วออกมานั่งธรรมะ
อย่าคิดนำไปก่อน เพราะใจมันไม่ใส หากคิดนำไปก่อนมารก็จะแทรก แล้วความทุกข์ก็จะมา
ให้ออกจากปัญหา แล้วมานั่งหลับตา แล้วบุญจะจัดสรรนำสิ่งดีๆมาเอง”
มันยากที่จะกระทำ แต่ก็จะเก็บเอาไปคิดดูค่ะ
ตอบลบ