ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

"ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว" นี้เป็นความจริง อันไม่ตาย คือ ไม่รู้จักเปลี่ยนแปลง
แม้จะมีคนในสมัย หนึ่ง เกิดระแวงว่า
ทำไม คนทำชั่ว กลับร่ำรวยเร็ว
คนทำดี กลับยากจนลง หรือเป็นอยู่ด้วยความยากลำบากก็ตาม
ความจริง ก็ยังคงเป็นความจริงว่า "ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว"
อยู่ตามเดิม ไม่โยกคลอน.

ทำดีได้ดีแน่ เพราะมันดี อยู่ที่ตัวการกระทำนั่นเอง และมันดีเสร็จแล้วตั้งแต่เมื่อทำ
แต่ ที่มันจะได้เงินหรืออื่นๆ ด้วยหรือไม่ นั่นเป็นอีกส่วนหนึ่ง
แม้ ทำชั่ว ก็เป็นอย่างเดียวกัน มันชั่วอยู่ที่ตัวการกระทำนั่นเอง
ไปทำ เข้า มันก็ชั่ว มาเสร็จแล้ว ตั้งแต่เมื่อทำ จะได้เงินด้วยหรือไม่ นั่นอีกส่วนหนึ่ง
ฉะนั้น "ทำดีต้องได้ดี ทำชั่วต้องได้ชั่ว" โดยไม่มีทางหลีกไปทางไหนพ้น.

ทำดีได้ดี และถ้าได้เงินมาด้วย มันก็เป็น "เงินดี"
ทำชั่วได้ชั่ว และถ้าได้เงินมาด้วย มันก็เป็น "เงินชั่ว"
เงินดี ทำเจ้าของให้เป็นเจ้าของที่ดี เย็นอกเย็นใจ
เงินชั่ว ทำเจ้าของให้เป็น "ปีศาจ ผู้สูบเลือดมนุษย์"
ฉะนั้น แม้จะได้เงินมามาก ด้วยการทำชั่ว
ก็ มีแต่จะยิ่งทำเจ้าของให้เป็น "ปีศาจ" มากยิ่งขึ้น ตามส่วนนั่นเอง.

ฉะนั้น ความจริง คงหนีความจริงไปไม่พ้น ว่า
"ทำดีได้ ดี ทำชั่วได้ชั่ว" อยู่จนตลอดกัลปาวสาน เป็นอย่างน้อย.

๒๙ พฤศจิกายน ๒๔๙๓
พุทธทาสภิกขุ

รู้สึกดีๆ...เมื่อรู้ว่าเราเลวเท่าคนอื่น

เราตื่นเช้าขึ้นมา ตาสองตามองไปทันทีข้างหน้า อาบน้ำแต่งตัว ขับรถไปทำงาน

บนถนน ใครปาดหน้าเริ่มด่าทั้งในใจ และด่าดังๆ มันขับรถยังไง

แต่ถ้าตัวเราเป็นคนปาดเขาบ้าง แซงเขาบ้าง คิดในใจ วันนี้มีเรารีบ วันนี้จะสายแล้ว

มองเห็นหรือเปล่าว่าไอ้ที่เราทำๆอยู่ ทุกวันนี้ เพราะอะไร ทำไมคนอื่นมันเลว แล้วเราดีอยู่คนเดียว 

 คนที่เรารักมากที่สุดคือใคร

คำตอบคือเรารักตัวเองที่ สุด เราดีที่สุด ครอบครัวเรา เพื่อนที่ดีรองลงมา

สังคมมันถึงวุ่นวาย เพราะแต่ละคนรักตัวเอง ซึ่งไม่แปลกหรอก 

แต่ที่แปลกคือเราคิดว่าเราน่ะดี แต่คนอื่นเลว

เพราะความไม่รู้ ในธรรมดาของตัวเอง แล้วจะไปเข้าใจธรรมดาของคนอื่นได้ไง  

คนไทยเกิดมาทันทีนับถือพุทธนะครับ แต่พระพุทธเจ้าสอนเรื่องอะไรไม่รู้ครับ วันวิสาขบูชารู้แค่ดีจังได้หยุดสบาย 

 เมืองไทยไม่ใช่เมืองที่คนนับถือพุทธมาก แต่เป็นเมืองที่พิมพ์ในบัตรประชาชนว่านับถือศาสนาพุทธมากที่สุด

สิ่งที่ประหลาดที่สุดคือ พอมารู้ กายกับใจตัวเองอย่างถ่องแท้ 

กลับพบว่าเหมือนกัน เรากับคน อื่นเหมือนกัน มีกิเลส ตัณหาความอยาก ความยึดมั่น ทำให้ไปทำกรรมทาง ใจ 

แล้วแสดงออกทางกายวาจา แล้วเกิดวิบากผล ของกรรม มีเหตุปัจจัยอย่างนี้ทำให้เกิดผลอย่างนี้

เครื่องมือที่รู้ กายกับใจคือสติ สติจะเกิดจากจิตจำสภาวะได้ สติสั่งให้เกิดไม่ได้ แต่วางเหตุไว้ได้เช่นพอยืนเดินนั่งนอน 

ให้รู้ตัวไว้ อย่าเพ่ง รู้สบายสบาย เมื่อจิตจำได้ พอเดินสติมาทันที

สติต่อเนื่อง ตั้งมั่น รู้กายรู้ใจอย่างเป็นกลาง ไม่แทรกแซง คือสมาธิ

สมาธิ จะเป็นเหตุใกล้ให้เกิดปัญญา ปัญญาที่รู้ว่าทั้งร่างกายจิตใจเรานั้น มีลักษณะสามประการ 

1.เปลี่ยนแปลงตลอด ร่างกายนั่งสบายเดี๋ยวเมื่อย เดี๋ยวสบาย เดี๋ยวเฉยๆ จิตใจคิด ใจลอย เผลอโกรธ โลภ หลง ทั้งวัน (อนิจจัง) 

2. เป็นทุกข์ ร่างกายและจิตใจ ถูกกดดันให้เป็นทุกข์  

3.บังคับร่างกายจิตใจไม่ได้ จะบังคับไม่ให้หิวไม่ได้ บังคับไม่ให้หลง ไม่ให้โกรธ ไม่ให้โลภ ไม่ได้

ทั้ง หมดนี้คือทุกข์ ในอริยสัจสี่ เอาเท่านี้ก่อนรายละเอียดไปหากันเองทีหลัง

ใคร ไม่เข้าใจไปทำทาน รักษาศีลก่อน ทำทานผ่านตู้บริจาค มีตังค์ให้ขอทาน ไม่ยากหรอกวัตถุประสงค์ของทานเพื่อกล้าที่จะให้เงินของเราไปมีประโยชน์แก่คน อื่น จิตเป็นกุศล ทำแล้วสบายใจ จบแล้ว  

รักษาศีลห้าข้อยากไหมยากถ้าไม่โกหกเจ้านายลูกค้าสงสัยไม่รุ่งแน่ กินเหล้านิดหน่อยเพื่อสังคม ยากเปล่ายากนะ ศีลรักษาแล้วมีประโยชน์ ทำแล้วไม่ร้อนใจ ไม่ร้อนใจใจก็สงบ สงบนำมาความสุข สุขนำมาซึ่งสมาธิ(จิตที่ตั้งมั่น) จิตตั้งมั่นนำมาซึ่งความรู้ตามความจริง .........

เห็นเปล่าว่าทำอะไร ทำเพื่ออะไร ทำอย่างไร ระหว่างทำอย่าเผลอไปทำอย่างอื่น นี่ถึงจะมีปัญญา

อ่าน เล่นๆ อย่าเพิ่งเชื่อไปหาครูบาอาจารย์ หาพระไตรปิฎกที่พระพุทธเจ้าสอน อย่าเชื่อใครง่ายๆนะครับ  

อย่าเชื่อต้องลองปฏิบัตเอง ดูผลเองว่าใช่ค่อยเชื่อ แล้วจะรู้จริงได้ด้วยตัวเอง

รัก ตัวเองไม่ผิด แต่อย่ารักมากไปจนกลายเป็น คุณเห็นแก่ตัว แล้ว คุณก็จะอยู่กับสังคมเลวเห็นแก่ตัว เห็นแต่ผลประโยชน์ คนที่เข้ามาเกี่ยวพันมันก็มาหาผลประโยชน์ตักตวงได้มันก็ไป  

สุดท้าย.......คุณเหลืออะไร

ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว

ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว

ดี...งามนำจิตแผ้ว...........ผ่องใส
ชั่ว...ต่ำ ทรามนำใจ...............หม่นคล้ำ
อยู่...สงบร่มเย็นใน-.............. สุจริต-ธรรมนา
ที่...ชั่วฤาดีล้ำ.......................ใช่อ้างเพียง ผิว ๚

ตัว...ขาวขาวแต่เนื้อ.........นวลกาย
ทำ...ชั่วชั่ว พลันขยาย............แผ่กว้าง
สูง...เทียมเมฆอย่าหมาย........อยู่ ยั่ง-ยืนนาน
ต่ำ...แต่ตัวอยู่บ้าง..................แต่ให้ใจสูง ๚

อยู่...ดีดีส่งให้..................เห็นผล
ที่...สุจริตมัก ดล.....................สุขให้
ทำ...ชั่วยิ่งนำตน....................ตก ต่ำ
ตัว...กอปรกรรมเวรไว้.............จักต้องตามสนอง ๚ะ๛

credit : อัลมิตรา

แถม

คนเลว ถึงจะทำแต่งตัวให้ดูดีอย่างไร ก็ยังคงเป็นคนเลวเสมอ

แต่คนดี ถึงจะแต่งตัวเป็นยาจก ก็ยังคงเป็นคนดีเสมอ