กับเพลง...เก่าเพลงหนึ่ง

ถ้าใครสักคนหนึ่งจะเข้าใจก็คงดี

จะบอกรักใครก็อายฟ้าดิน ความหวังพังสิ้นทางรัก มืดมน เกิดมาร่างกายเท่านั้นเป็นคน 

แต่หัวใจปี้ป่น โดนรักขยี้แหลกราน

จะเอ่ยรักใครให้เอือมระอา เมื่อไร้คุณค่าจนมิต้องการ ตราบจนสิ้นคนมั่นรักยืนนาน 

ต้องทุกข์ทรมานร้าวรานฤดี

ชีวิตต้องสิ้นความหมาย วิงวอนไหว้ ฟ้าดินก็ไม่ปราณี เจ็บปวดรวดร้าวชีวี 

ดวงฤดีมีแต่ซอกช้ำเรื่อยมา

ไม่อยากรักใครให้อายฟ้าดิน กลัวเขาจะสิ้นความรักเมตตา 

สู้กลืนเก็บความซอกช้ำอุรา 

ไม่รักใครดีกว่า เดี๋ยวเขาจะอายฟ้าดิน

หากเรารู้จักตัวเราเองแล้ว หรือ เลือกแล้วก็จงพอใจในสิ่งที่เป็นเถิด

 

วันนี้ Micro 4/3 (Four Thirds) อีกแล้ว

   วันนี้

 ตั้งแต่กลับมาถ่ายรูปแบบจริงจัง(อีกแล้ว) เรื่องเสียเงินเลยกลายเป็นเรื่องธรรมชาติ

แถมไอ้สันดานที่เสียมาตั้งแต่กำเนิด..ประเภทข้าเป็นของข้าไม่เหมือนใครมันก็ยิ่งพาจน

จาก PENTAX  K1000ออกมาซ่าส์ ตามมาด้วย NIKON FM2 อะฮู้ อะฮู้(ทำไมเนี่ย)

เสียเลือดเสียเนื้อมาตลอดกับบรรดาเลนท์ต่อยอด....ไม่นับค่าใช้จ่ายหลักคือฟิล์ม

อีกแล้ว

กลับมาอีกครั้งตามเสียงในหัวใจ กับ กล้อง Micro 4/3 (Four Thirds) เบื่อสะพายกล้องตัวใหญ่

สังขารมันไม่ให้ไปปุเลง ปุเลงไปทั่วเหมือนเก่า เลยมาเอาเล็กดีรสโต กับ         

Panasonic G1+14-45 เลนท์คิต

ระบบ Micro 4/3 (Four Thirds) ก็คือ Sensor มีขนาดเป็น 4:3 ถ้าเป็นกล้องกล้อง Film 35mm จะมีสัดส่วนเป็น 1:1 และกล้อง DSLR ทั่วไปที่เราใช้ๆ กันก็จะมีสัดส่วนของ Sensor ที่ 3:2  และทำให้สัดส่วนของภาพที่ได้เหมือนกับกล้อง Compact คือ 3:4 เช่นกัน แต่ค่าตัวคูณเมื่อใส่เลนส์ไปแล้วจะเป็นที่ 2 เท่าในขณะที่กล้อง DSLR ทั่วไปที่ไม่ใช่ Full frame จะอยู่ที่ 1.5 หรือ 1.6 เท่า นั่นหมายความว่าถ้าเอาเลนส์ขนาด 20mm ใส่ไปในกล้อง Micro 4/3 จะได้ช่วงเลนส์เท่ากับ 40mm โอ้สาระมากไปแล้ว 

สิ่งที่ได้มาก็คือขนาดที่เล็กพกพาสะดวก มีน้ำหนักเบา ทั้งตัวกล้องและเลนส์ และช่วงเลนส์ของกล้อง Micro 3/4 ตอนนี้ก็มีเรียกว่าครบทุกช่วงไม่แพ้กล้อง DSLR 

ที่เราใช้กัน แต่ขอบอกว่าราคาแพงโค..ตร

แต่โลกสร้างระบบ Micro 3/4ขึ้นมาพระเจ้า(จริงๆน่ะคนนั่นแหละ)ก็ไม่ลืมที่จะสร้างAdapter สำหรับแปลงเลนท์ให้ต่อกันได้ ซึ่งกล้องระบบ Micro Four Thirds นี่ดีตรงที่สามารถหา Adapter สำหรับใส่เลนส์อื่นได้เกือบทุกแบบทุกค่าย ทำให้มีตัวเลือกในการใช้เลนส์มากขึ้น แต่ต้องแลกกับตาที่จะเหล่ เพราะเวลาถ่ายต้องเอามือหมุนปรับโฟกัสเอง กับ ถ้าวางแผนไม่ดีหลายใจก็ต้องหลาย Adapter เพราะค่ายใครค่ายมัน

ช่วงนี้เลยมาบ้าเลนท์มือหมุนเก่าๆ แล้วอีกจิปาถะ ที่เริ่มทะยอยมาให้เสียเงินอีกทั้ง 

กระเป๋า Filtter อีกไอ้นั่นไอ้นี่บานตะไท 

แลกกับรอยยิ้มของตัวเราเวลามองภาพที่ถ่ายมา.........ว่าคุ้มมั้ย

ข้อมูลเพิ่มเติม

http://www.think2idea.com/index.php/product-idea/7-good-product/34-micro-43 

สามเรื่อง

ช่วงนี้มาสนใจกับสิ่งเก่าๆที่เคยทำ เวลาว่างที่เหลือ ผมรื้อค้น อดีตเก่าๆมาดูเล่นหลายอย่าง บางสิ่งผมไม่อยากจะเชื่อว่ามันยังอยู่ เพราะไม่เห็นมันมานาน และแปลกใจที่เมื่อเห็น ภาพ และ เรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับ "มัน" ก็ยังชัดอยู่ แสดงว่ามันซ่อนอยู่ในใจของผม ....แปลกใจนะว่ามันซ่อนอยู่ยังไง ทำไมวันที่ผ่านมา ผมไม่เคยสนใจ และ ที่ผ่านมา มีเรื่องราวมากมายที่ควรจะทับถมมันให้หาย หรือ เลือนไปแล้ว แต่แปลกเพียงแค่เห็นของสิ่งนั้น ภาพอดีตที่ผูกพันมันกลับยังชัด....เสมอ

คืนหนึ่งขับรถออกไปไกลจากเมือง....แล้วไปนั่งดูดาว...ไม่รู้จักสักดวง จะดาวไหนๆก็ไม่รู้ แต่อยากออกไป มีลมหนาว ใช่มันปลายเืดือน ตุลาฯ ของปีที่มีความสุข จริงๆมันก็สุขอยู่เรื่อยๆ สุขเสมอ เพราะสัญญากับตัวเองเอาไว้ว่าจะพยายามไม่ทุกข์ เพราะไม่รู้จะทุกข์อะไรนักหนาอีกแล้ว....เพราะเลือกจะพอใจกับชีวิตที่เป็นอย่างนี้ เมื่อเลือกเอง ก็ต้องพอใจ มันเลยเหมือนบังคับใจไปในที  เสียงแมลงกลางคืนดังสนั่นทุ่ง  ไม่รู้เป็นเสียงไหนๆ ดังแซงแซ่ไปหมด แสดงว่าชีวิตกลางคืนยังไม่ดับ.....มองฟ้าที่ดาวส่องแสง เคยเรียนแต่ว่าดาวส่วนใหญ่จะไม่ส่องแสง แต่จะสะท้อนแสง ใครว่าแสงแทนความหวัง วันนี้คืนนี้มานั่งดู..แสงเล็กๆระยิบระยับ.....แสดงว่ายังมีความหวังเล็กๆอีกมาก...เหมือนดวงดาวบนฟ้าคืนนั้น

พี่ชาย....น้องสาว....สถานะของผมคือ พี่ชาย แต่ผมก็ไม่ใช่พี่ชายที่ดี ที่แสนดีเหมือนเพลง คุณ อุ๋ย รวิวรรณ (คนวัยสามสิบขึ้นไปน่าจะรู้จัก).....เพราะ ผมก็ไม่ได้ดูแลน้องสาวเท่าไหร่ ไม่ได้เป็นตัวอย่างที่ดี แต่พยายามเป็น แต่ก็ไม่ค่อยจะดี บางครั้งยังเกี้ยวกราดใส่ ยามเด็กก็กลั่นแกล้ง ผมสร้างวีรกรรมกับน้องไว้เยอะ เอาปืนยิงยางยิงใส่ตาน้อง น้องนอนหลับผมไม่มีเพื่อนเล่นผมก้เอายาหม่องไปทาปากทาตาน้องให้ร้อนจะได้ตื่นขึ้นมา  แกล้งหลอกผี นับยังอีกมากที่กลั่นแกล้ง พอเริ่มวัยรุ่นผมก็ไปตามใจผมไม่ได้ใส่ใจน้องเลย....จนถึงวัยทำงาน โลกของผมก็ยังเป็นของผม.....ความสุขเฉพาะตัว ผมแทบไม่ได้ติดต่อกับน้องเลยเพราะอยู่กันคนล่ะบ้านแล้วมีแต่แม่มาเล่าความเป็นไปของน้องให้ผมฟังซึ่งก็จะฟังบ้างไปเรื่อยๆ..แต่จะยังไงเรา ก็ยัง ผูกพัน กันด้วย สถานะ น้องสาว...พี่ชาย....กันตลอดไป




หมายเหตุ  รำพึงรำพัน......เวลาตีหนึ่ง ของคืนวันที่สาม มีนาคม สองพันห้าร้อยห้าสิบสี่