คืนหนึ่งขับรถออกไปไกลจากเมือง....แล้วไปนั่งดูดาว...ไม่รู้จักสักดวง จะดาวไหนๆก็ไม่รู้ แต่อยากออกไป มีลมหนาว ใช่มันปลายเืดือน ตุลาฯ ของปีที่มีความสุข จริงๆมันก็สุขอยู่เรื่อยๆ สุขเสมอ เพราะสัญญากับตัวเองเอาไว้ว่าจะพยายามไม่ทุกข์ เพราะไม่รู้จะทุกข์อะไรนักหนาอีกแล้ว....เพราะเลือกจะพอใจกับชีวิตที่เป็นอย่างนี้ เมื่อเลือกเอง ก็ต้องพอใจ มันเลยเหมือนบังคับใจไปในที เสียงแมลงกลางคืนดังสนั่นทุ่ง ไม่รู้เป็นเสียงไหนๆ ดังแซงแซ่ไปหมด แสดงว่าชีวิตกลางคืนยังไม่ดับ.....มองฟ้าที่ดาวส่องแสง เคยเรียนแต่ว่าดาวส่วนใหญ่จะไม่ส่องแสง แต่จะสะท้อนแสง ใครว่าแสงแทนความหวัง วันนี้คืนนี้มานั่งดู..แสงเล็กๆระยิบระยับ.....แสดงว่ายังมีความหวังเล็กๆอีกมาก...เหมือนดวงดาวบนฟ้าคืนนั้น
พี่ชาย....น้องสาว....สถานะของผมคือ พี่ชาย แต่ผมก็ไม่ใช่พี่ชายที่ดี ที่แสนดีเหมือนเพลง คุณ อุ๋ย รวิวรรณ (คนวัยสามสิบขึ้นไปน่าจะรู้จัก).....เพราะ ผมก็ไม่ได้ดูแลน้องสาวเท่าไหร่ ไม่ได้เป็นตัวอย่างที่ดี แต่พยายามเป็น แต่ก็ไม่ค่อยจะดี บางครั้งยังเกี้ยวกราดใส่ ยามเด็กก็กลั่นแกล้ง ผมสร้างวีรกรรมกับน้องไว้เยอะ เอาปืนยิงยางยิงใส่ตาน้อง น้องนอนหลับผมไม่มีเพื่อนเล่นผมก้เอายาหม่องไปทาปากทาตาน้องให้ร้อนจะได้ตื่นขึ้นมา แกล้งหลอกผี นับยังอีกมากที่กลั่นแกล้ง พอเริ่มวัยรุ่นผมก็ไปตามใจผมไม่ได้ใส่ใจน้องเลย....จนถึงวัยทำงาน โลกของผมก็ยังเป็นของผม.....ความสุขเฉพาะตัว ผมแทบไม่ได้ติดต่อกับน้องเลยเพราะอยู่กันคนล่ะบ้านแล้วมีแต่แม่มาเล่าความเป็นไปของน้องให้ผมฟังซึ่งก็จะฟังบ้างไปเรื่อยๆ..แต่จะยังไงเรา ก็ยัง ผูกพัน กันด้วย สถานะ น้องสาว...พี่ชาย....กันตลอดไป
หมายเหตุ รำพึงรำพัน......เวลาตีหนึ่ง ของคืนวันที่สาม มีนาคม สองพันห้าร้อยห้าสิบสี่
เป็นพี่ชายที่น่ากลัวมาก ดีนะที่ลูกเกดไม่มีพี่
ตอบลบ